اخاف ان انظر إلى نفسى
واتعمق داخل
روحى
فاسافر مع
احزانى
فلا اعود
اخاف ان اقترب
منك
واعتاد صورتك
وصورتك
فاطير فى دنيا
الغرام معك
فتتحطم
اجنحتى فى سمائك
واقع كنسر
جريح
اخاف ان ارسمك
داخلى
فتخرج الصوره
عاجزة عن احساسى
صامته بدون
مشاعرى
فاموت وقلبى
مريض
اخاف من هواجس
احلامى
وهى تنتظر
احلى ايامى
مبتسمة تعاند
امانى
فتشرد ولا
تعود فى منامى
اخاف من حروف
كلماتى
تهرب بين سطور
اوراقى
فابحث عنها
بين ذاتى وكيانى
فاجدها تختبىء
فى اورقة احزانى
اخاف من حبيبى
و معسول كلامه
و معسول كلامه
يسمعه قلبى
ويدق اخر
دقاته
فتذوب مشاعرى
ثم اصحو على
غدره
فيموت مائة
مرة به احساسى
اخاف اعيش
اوهام حبى
فتتبعه احلام
روحى
فتضيع ايام
عمرى
اخاف النزول
لبحر فؤاده
فترفعنى موجة
احلامه
مابين الآه
ودموعه
فتنكسر مجاديف
بغدر امواجه
فتضيع الامانى
بين شاطئ حبه
اخاف من ليلة
ينزل فيها المطر
ويظهر من بعيد
لمعان ضوء القمر
فانقش قلبى
وقلبك على الحجر
ليراها كل من
له قلب وبصر
فتكسر الاحزان
ظهرى
وتشعر ايامى
بالضجر
